Drukke weken, veel van huis: Tallinn en St. Petersburg

Soo dat was een tijdje geleden sinds ons laatste verhaal. Begin april was de laatste update en nu zit de maand er alweer bijna op! Wat gaat de tijd snel... Soms wat te snel zelfs. Laten we maar gauw beginnen, want na 3 weken zonder verhaal is er natuurlijk genoeg te vertellen.

Na Lapland hadden we de smaak goed te pakken, wat reizen betreft. Vóór de reisjes naar Tallinn en Sint Petersburg ging Jörg eerst nog 'even' naar huis om het kampioensfeest van de basketbal te vieren en kwam in de tussentijd Charlotte's papa gezellig een weekendje op bezoek in Seinäjoki.

Voor Tallinn nog een halve normale werk week gehad en toen was het zo ver. Met 10 man in alle vroegte op pad. Na de trein de boot en de taxi kwamen we allemaal toch enigszins vermoeid aan in ons "Beach house".  De BBQ werd aangemaakt en met 0 graden buitentemperatuur werd er toch maar binnen gegeten.

De volgende ochtend ging het in stevige pas richting de bushalte. De hele dag wat rond gewandeld in het oude stadscentrum van Tallinn. Erg mooi; net een openluchtmuseum! Verschillende kerken binnen geweest, waaronder een Russisch-orthodoxe waar een mis bezig was. Geluncht in een shopping center, het restaurant had wat weg van een restaurant in Disneyland. 's Avonds was het de beurt aan "het pasta team" om te koken. Na het eten werd de kachel van de sauna opgestookt. Een beetje te goed bleek achteraf. Wat was het heet! Een sauna van boven de 100 graden is toch echt niet comfortabel. Na twee pogingen was het dan toch echt gedaan met de sauna en was het tijd voor spelletjes.

Zondagochtend werd er uitgeslapen en werd 1e Paasdag gestart met een gezamenlijk ontbijt; mét eitjes. Daarna een verfrissende strandwandeling, want hé, je hebt een beach house of je hebt het niet hè. 's Middags was "team rijst" aan de beurt om de lunch te verzorgen. En nadat de rijst gered was van bijna rijstpap te zijn geworden, was het tijd om Paaseieren te gaan zoeken in de tuin. Daniela, uh de Paashaas, had ze goed verstopt. 's Avonds namen we de bus naar Tallinn centrum en werd er gegeten bij de Italiaan. Een stevige bodem voor de rest van de avond/nacht... 

Met hooguit drie kwartier slaap te hebben gehad, ging de wekker maandagochtend om 5u30. We hadden immers nog een wandelingetje te gaan naar de bushalte... Moe en iedereen in een niet al te gezellig stemming kwamen we 1,5 uur later aan in de vertrekhal van de haven. Menig oogjes gingen dan ook nog even dicht op de boot en 2,5 uur later stonden we weer aan de andere kant van de plas; het hippe Helsinki. 2e Paasdag bleek de markthal gesloten, dus werd er geluncht in een hip Scandinavisch ontbijt/lunchcafé. De 3 uurtjes in de trein werden ook ten volste benut om nog even de ogen dicht te kunnen doen. Eenmaal thuis gekomen werden de was en de boodschappen gedaan (de koffer moest immers de dag erop alweer ingepakt worden voor het volgende uitstapje) en werd er nog heel even TV gekeken tot de slaap toch echt niet meer tegen gegaan kon worden.

Na een erg goede (zo bleek, Charlotte hoorde zelfs de wekker niet) en niet onnodige nachtrust was het dinsdag tijd voor een normale werkdag. De enige van deze week. Foto's maken op de werf, voor de wekelijkse opvolging. Meeting met Tapio; duidelijk is dat na al dit leuks in april ons nog een hele drukke maand mei te wachten staat. De motivatie is goed dus dat gaat geen probleem zijn.

But, first things first; woensdag was het alweer tijd om alle spullen bij elkaar te pakken en wéér de trein richting Helsinki te nemen. Het was even zoeken naar een ATM, de boot en de hut... Maar rond 18u zaten we dan in onze toch wel iets krappe 4 persoons hut, inclusief gordijntjes, exclusief ramen. Voor het eten ontmoetten we eerst nog onze groepsgenoten. Een groep van 5 meiden uit Australië, Canada en de VS. Na een babbel van zo'n 15 minuten waren onze vooroordelen bevestigd en was het tijd om te gaan eten. Een erg vriendelijke gastvrouw bezorgde ons een gezellige avond. Na een cocktail in de bar was het tijd om te gaan slapen. 

Wel gordijntjes, geen ramen. Ja, dat bleek 's ochtends toch een beetje voor een misverstand te zorgen. Geen ramen betekent geen idee van tijd en als dan wordt omgeroepen dat je "nu" uit de hut moet is dat toch niet helemaal lekker wakker worden. Het werd voor de zekerheid toch maar even nagevraagd, maar helaas, we moesten er echt uit. Maar we moesten nog een halve dag op de boot doorbrengen. Want je mag wel naar Rusland zonder visum, maar... Niet langer dan 72 uur. Ontbeten met de spullen die we meegenomen hadden en na wat spelletjes Yatzee was het al tijd om aan te sluiten in de rij om de boot af te gaan en dat stempeltje in het paspoort te krijgen. BAM, stipt 14u, daar staat hij dan. Laatste pagina, een mooie knal roze stempel van Rusland in het paspoort. Meteen stond Christina, onze gids, ons op te wachten om ons vervolgens de komende 3 dagen niet meer uit het oog te verliezen. Na menig reis op eigen houtje gedaan te hebben, waren we het er wel over eens dat een gids in St. Petersburg geen verkeerde zet is. Met een busje werden we van de haven naar het centrum van de stad gebracht. En meteen werd duidelijk dat de filmpjes over het Russische verkeer geen grap zijn. Mensen gooien hun auto hier letterlijk zomaar voor een andere. Veilig kwamen we aan bij ons hostel. De eerste roebels werden gepind, er werd een korte stadswandeling gedaan en de eerste ervaring met het Russische eten was boven verwachting goed. 's Avonds stond er nog een bezoek aan een café op de planning. Charlotte lag echter om 21u al op één oor. Achteraf bleek ze niet veel gemist te hebben, een Russische bar heeft blijkbaar niet veel sfeer. Of althans, deze toch niet...

Na een erg zoet ontbijt (zoete ontbijtgranen, zoete yoghurtjes, koekjes) stonden we te trappelen om de stad verder te gaan verkennen. Het weer zat niet mee en zelfs de grootste sneeuwvlokken ooit werden gespot, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat een stad! Wat een drukte en wat een overweldigende gebouwen. Je zou hier zo een week rond kunnen lopen en nog niet uitgekeken zijn. Echt alles is groot. 's Ochtends werd de Petrus-en-Paulus vesting bezocht. En werd ons duidelijk waarom de metro ticketjes in St. Petersburg in de vorm van een munt zijn in plaats van een papieren kaartje. Voor het middag programma werd onze Russische culinaire kennis nog wat uitgebreid. De Borsh soep (rode bieten soep) werd uitgeprobeerd en hij was erg lekker. Vandaag stond ook de Church of spilled blood, ook wel bekend als de ice-cream church (vanwege zijn "toefjes") op het programma. Wat een kleurrijke kerk, een noot; je ging er niet mee lachen. Letterlijk. Er liepen dames rond die je op de vingers tikte als je het wel in je hoofd haalde om te lachen, leuke job... Als laatste werd ook de Hermitage bezocht. Wat in twee woorden voornamelijk de beschrijven valt als: Veel goud. Vóór het avondeten zat de culturele dag erop. Hoewel... Het Belgische bieren café om de hoek van ons hostel kon natuurlijk niet overgeslagen worden. Het eten van gisteren was erg goed, dus weer op dezelfde plek gaan eten.

Zaterdag werd er veel gereisd. Maar niet voor er goed ontbeten was, in de vorm van Russian Pancakes. Met de metro, de diepst gelegen in de wereld. (86 meter en dat betekent een hele lange roltrap) en na de metro de bus, of nouja, busje. De private "lijnbusjes" zijn blijkbaar populairder dan de conventionele lijnbussen. Ze zijn sneller (dat hebben we gemerkt) en ze komen op plekken waar de lijnbussen niet komen. Maar waar gingen we dan helemaal naar toe? Het zomerpaleis. Na gisteren de Hermitage ofwel het winterpaleis bezocht te hebben, kon een bezoek aan het zomerpaleis natuurlijk niet uit blijven. Beschrijving van het zomerpaleis in een paar woorden: heel veel goud. Wie van goud houdt is in St. Petersburg zeker aan het goede adres. Na binnen ons te hebben verbaasd over alle rijke decoratie was het tijd om de zomertuin te bekijken... Een witte zomertuin dan wel, het had weer gesneeuwd. Er werden dus voornamelijk sneeuwballen gegooid in de zomertuin, want bloemen waren er natuurlijk nog niet. Toen we weer terug waren in het centrum, werd de kathedraal tegenover ons hostel bezocht, de Kazankathedraal. Er was een mis bezig en het was erg indrukwekkend. Wat een rust/vrede in zo'n drukke stad! 's Avonds stond er nog een typisch Russisch kostje op ons te wachten, Russian Pie. Het was wat wennen, een half lauw hartig taartje gemaakt met zoet deeg. Maar het was lekker. 's Avonds werd er eens goed gek gedaan, je komt tenslotte niet elke week in Rusland. Met een limousine-party-bus werd er de hele nacht door de stad gereden (en gefeest). En hé die Engelstalige meiden waren toch helemaal niet zo verkeerd, we hebben met de hele groep een gezellige avond gehad.

Zondag moesten de tassen weer ingepakt worden, want we moesten voor 14 uur weer voorbij de paspoort controle geweest zijn. Onze city trip hebben we afgesloten met een goede morning work-out. De 264 traptreden van de Izaäkkathedraal werden beklommen. Dit werd beloond met een geweldig uitzicht over de hele stad. Om 11 uur ging de bus richting de haven. In de vertrekhal kregen we allemaal nog een kadootje, maar niet voordat we onze naam in het Russisch geraden hadden. Toch leuk om te weten hoe je naam in het Russisch geschreven wordt. We gaven Christina nog een laatste knuffel en bedankte haar voor de geweldige dagen en interessante "story times". BAM, rond 12 uur 30 stond de tweede stempel weer in het paspoort, ruim op tijd dus. Er kon zelfs een lachje van af bij de douanier. 's Avonds werd er nog eens gegeten op restaurant en de vriendelijke gastvrouw herkende ons nog, misschien wel omdat we de gemiddelde leeftijd toch redelijk naar beneden haalden aldaar. Na het eten werd er in de bar nog wat gedronken en er was zelfs een heuse show. Voornamelijk bedoeld voor het Russische publiek, bleek toen alle aankondigingen alleen maar in het Russisch waren. Waar op de heenweg de boot vol zat met jonge groepen zoals wij, zat de boot op de terug weg vol met (af en toe toch wel angstaanjagende of stinkende) Russen.   

's Ochtends ging de wekker vroeg en waren we nu wel op tijd wakker. Ontbeten op het station. Heerlijk; yoghurt met fruit en muesli na 3 dagen een koekjes-ontbijt. Rond de middag waren we weer thuis in Seinäjoki. De middag maar gebruikt om wat administratie weg te werken, waaronder het opzeggen van de huur van ons appartement en een bijklets-momentje onder het genot van een kop koffie (of twee, of drie...). Het einde begint toch echt al in zicht te komen...

De komende week is het feest. Vappu komt er aan. Dat betekend Caravan-sauna's voor de deur, jacuzzi, BBQ, noem maar op. Ook krijgen we nog een keer bezoek. Na al dit leuks komen de minder leuke dingen, voor verschillende mensen zit het Erasmus avontuur erop en dat betekent afscheid nemen. Maar dat duurt nog een week.

Zo, dat was me een lang verhaal. Vanaf nu zullen we weer proberen om een wekelijkse update te doen, zodat de verhalen niet zó lang hoeven te worden.

Groetjes uit het nog altijd koude, regenachtige (met soms een beetje sneeuw) noorden,

Charlotte & Jörg