De eerste bezoeker...

Week 8 reeds in het stilaan iets of wat zonnige Seinäjoki… Met de verplichte rapporten quasi achter de rug, was het tijd om ons eindelijk toe te leggen op het project dat Tapio voor ogen had toen we hier toekwamen. Maandag begonnen we er vol goeie moed aan en eens de trein aan het rollen was, was hij amper nog te stoppen. Vroege ochtenden, late avonden en zelfs op zaterdag wordt er gewerkt. Aan motivatie alvast geen gebrek, ook al spreken de plannen elkaar vaak tegen en is het elke keer weer een beetje aanpassen. Nou ja, een beetje aanpassen is best relatief. Recente ervaringen leren ons dat een paar kleine aanpassingen, ook wel ‘chipoterie’ genaamd, toch al snel een halve dag in beslag nemen. Het is enorm leerrijk om met het nieuwe programma te tekenen, maar zoals elk leerproces vraagt het best wel wat tijd om er correct mee om te springen.

Op maandagavond kwamen de loopschoenen er nog eens aan te pas. Na enkele meters werd het echter al koud aan de oortjes en werd er besloten om het bij een kort loopje te houden. Na 20 minuutjes waren we bijna klaar met de koude en ging het tempo de hoogte. Als lange benen dezelfde frequentie halen als de kortere exemplaren, dan blijkt degene met de lange benen ook in Finland het snelst vooruit te gaan... Uiteindelijk toch maar voor het lange loopje gegaan. Wat sneller lopen en je bent natuurlijk even snel klaar dan wanneer je het korte loopje traag doet. Nadien nog snel even voor de was opschrijven. Ondanks de saunablunder van vorige week was het vertrouwen er toch nog dat Charlotte haar lesje wel geleerd had. De was zou dus woensdag op de planning staan. Woensdag dan maar naar de wasplaats en wat bleek: niet alleen water stroomt hier omhoog, maar ook inkt. Onze namen stonden immers ineens bij dinsdag opgeschreven. Misschien moeten we onze ‘afspraken’ toch maar beginnen noteren…

De rest van de week bracht weinig spectaculairs. Zo nu en dan een beetje sport, maar voornamelijk heel veel tekenen en modelleren. Tot donderdag het nieuws kwam dat Dennis, de vriend van Charlotte, dit weekend op bezoek kwam. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd en of zo’n bezoeker ook een positief effect kan hebben! Op zaterdagmiddag werd de lokale sushitent nog eens bezocht. Natuurlijk weer veel te veel gegeten! Zaterdagavond werd er dan een stapje gezet. Charlotte liet voor de eerste keer de alcohol zelfs rijkelijk vloeien. ’s Nachts ook voor de eerste keer kennis gemaakt met de ‘Grill’. Een menukaart tegen de muur met heel veel woordjes op waarvan we enkel ‘2 hot dogs’ en ‘kebab’ begrepen. Doe dan maar kebab en na de principes van onderhandelen toegepast te hebben, kwam er zowaar wat lekkers tevoorschijn. Zondag werd er dan weer een beetje uitgekaterd met een taartje en ’s avonds een restaurantbezoek. Kortom, een meer dan geslaagd weekendje!

Vanaf nu wordt het stilaan aftellen naar de komende weken waarin best veel staat te gebeuren. Morgenavond is er een infovergadering over onze trip naar Lapland die donderdagnacht start. Voor we daar naar kunnen vertrekken, mogen we eerst onze heimat nog even voorstellen aan alle overige internationale studenten. Daarvoor zal er ’s avonds ook best nog wat gekookt moeten worden. Hoe kan je België immers beter voorstellen dan met eten?! Na het tripje Lapland is het dan weer aftellen naar een weekje rust. Charlotte krijgt hier bezoek van haar pa terwijl Jorg dan weer op bezoek gaat in het thuisland. Een eerste feestje staat dan in ieder geval al gepland, want gisteren kregen we het schitterende nieuws dat Mol vanaf nu ook back-to-back champs heeft. Hoewel we een deel van het seizoen hebben moeten missen, zal het feest er binnen 2 weken niet minder om zijn!

Dat was het alweer voor deze week. Door de Laplandtrip zal de volgende blog misschien iets langer op zich laten wachten, maar hij zal zeker het wachten waard zijn.

Until next time & let’s go Vabco!

Groetjes

Jörg & Charlotte