Zonnige, culinaire week

De blog van vorige week was nog maar net online of de volgende gelegenheid deed zich alweer voor, die zeker het vermelden waard was vonden wij. En wel bij het doornemen van het lunchmenu van de week die ons te wachten stond. Frankfurter stroganoff, tonijn lasagnette, pasta bolognese, op het eerste gezicht niet zo spannend... Maar na ruim 7 weken beginnen wij toch een patroon te ontdekken in de culinaire hoogstandjes die ons ieder middag rond 12u15 staan op te wachten. En bij zo'n patroon hoort natuurlijk een quote: "een week zonder lasagnette is een week niet geleefd". U raadt t wellicht al, de lasagnette is een wekelijks terugkerend fenomeen. De ene keer met tonijn, de andere keer met gehakt en ook de regenboog-forel-variant is al eens gepasseerd, dit om het verrassings-effect er toch een beetje in te houden. Wat nog fascinerende is, is de zoektocht naar die tonijn en forel, wij vermoeden dat die vis er voorzichtig langs af zwemt en de lasagnette links laat liggen. Maar eerlijk is eerlijk, we mogen van een warme lunch voor €1,90 niet verwachten dat er dagelijks een zalmfiletje of runderbiefstukje klaar ligt. Wat krijg je wel, een bord vol eten (zie de foto) en enorm lekker brood, misschien wel iets té lekker... Niets te klagen dus, wij verhongeren hier niet ;) 

De datum voor ons tripje naar Tallinn ligt nog niet vast, maar de eerste Estse delicatesse is al achter de kiezen. Nadat we maandag verdreven werden van onze werkplek in de CAVE, omdat er gasten kwamen, werden we 's middags verrast door een flink stuk Estse chocolade. Na al 7 weken geen koekjes, snoepjes en suikers te hebben gegeten, kwam die wel even binnen. De chocolade had een aparte smaak die we niet direct thuis konden brengen. Na wat opzoek werk, want alles wat we niet weten of kennen zoeken we op (google is your best friend), denken we dat het iets weg had van stukjes kers in de chocolade. We zullen ons er tijdens ons reisje naar Tallinn nog eens in verdiepen...

De maandag ook onze goede voornemens weer een flinke boost gegeven. Het dooit hier flink en dat betekent dat de sneeuw begint te verdwijnen. En als de sneeuw verdwenen is, dan ga je buiten hardlopen. Misschien waren we maandag nog een beetje voorbarig, maar een half uur en 5 kilometer in de benen, waren we zonder valpartijen weer veilig in ons behaaglijk warme appartement gearriveerd. Na deze verfrissende 5 kilometer meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat sociale contacten te ontwikkelen. Een bericht op de internationale groep wie ons de volgende keer wilde vergezellen in ons "loop clubje" leverde behalve een Aziaat die toch echt graag wilde weten of het alleen maar lopen was, helaas niet veel op. Misschien trekken we met een hink-stap-sprong competitie meer geïnteresseerden...

Dinsdag was business as usual. Na de hele dag gewerkt te hebben, voor het avond eten nog even boodschappen doen. Met op het boodschappenlijstje: "grote vuilniszakken". We zijn onze voorgangers erg dankbaar voor hun creatieve idee. De lente komt, de temperaturen stijgen en de dagen lengen. Dat betekent dat de zonnestraaltjes steeds vroeger door het raam gepiept komen. En met de wekker op 8u00, is  6u30 toch net te vroeg voor "Goodmorning, sunshine!". Met wat sporttape en de vuilniszakken hebben we de eerste ramen alvast afgeplakt. De andere ramen stellen we toch nog even uit tot we een oplossing gevonden hebben die ons niet het gevoel geeft in een bunker te slapen. Maar onze voorgangers hadden meer voor ons dan alleen de vuilniszakken-tip. Zo vertelden ze ons over een geweldig feest genaamd Vappu, we moeten er eerlijk bij vertellen dat we eerst even hebben moeten opzoeken wat Vappu precies was. Maar na nogmaals Google te hebben aangesproken, bleek dat die Finnen toch echt een happening maken van 1 mei. We zijn erg benieuwd en laten het maar gewoon op ons af komen.  

Woensdag werd ons veel duidelijk op vlak van cultuurverschillen. De Finnen houden er toch een ander idee op na als het gaat om het beoordelen van studenten dan hoe wij dat gewoon zijn. Dat levert dan ook enige spanning op, en ja, ook dat is onderdeel van de buitenlandse stage. Initiatief nemen en oplossingsgericht denken zijn de sleutelwoorden om het cultuurverschil te overbruggen en met een beetje geven en nemen is en wordt dit zeker een succesverhaal.

Over cultuurverschillen gesproken... Nadat we van alle Finse hapjes geproefd hadden en weer wat meer te weten waren gekomen over de Finse steden, waren we dol enthousiast. "Dat kunnen wij ook". En waarom ook niet? In het kader, ons zelf een beetje uit te dagen en wat avontuur op te zoeken, leek ons presenteren voor een mannetje of 40-50 een redelijke stap in de goede richting. De voorbereidingen zijn in volle gang. De presentatie wordt aangevuld en natuurlijk het menu. De echte Belgische rijstpudding is al uitgeprobeerd en uitvoerig aan een smaaktest onderworpen en ook de 44 Brabantse worstenbroodjes liggen al in de vriezer te wachten op D-day; 30 maart. 44? Ja, ook de worstenbroodjes moesten natuurlijk een strenge smaaktest ondergaan en na er 6 te hebben geproefd moesten we toch concluderen dat deze, evenals de rijstpudding, de test hadden doorstaan. 

Na donderdag en vrijdag flink te hebben doorgewerkt, kwam het weekend er al weer aan. Wat gaat de tijd toch snel... Toen alle rommel van het worstenbroodjes bakken aan de kant was, was het om 18u tijd voor sauna. Tas gepakt, "Haa lekker eventjes de spieren laten ontspannen"... De lijst op de deur toch nog maar even checken voor de zekerheid en Jahoor... 17u was dus sauna tijd, dankjewel Charlotte... Met de eerste metertjes al in de benen, de wandeling maar doorgezet naar het treinstation. Om een teleurstelling als in Tampere te voorkomen, het treinticket voor Jörg zijn België-reisje maar vast geboekt. 

Tijdens onze wandeling kwam menig student met pizzadoos in de hand voorbij, het was etenstijd. Aangezien de pizza van een aantal weken geleden ons wel smaakte en aangezien we toch al zo culinair bezig waren deze week, gingen we nog eens op  restaurant. Toen het eten op was en er nog een beetje gebabbeld werd met een kop thee en koffie in de hand, kwamen er bekenden binnen. Het was Tapio, met zijn zoon. Dé 13-jarige zoon die als proefpersoon fungeert voor Tapio's 3D-teken-oefeningen. Sociaal als Tapio is kwam hij bij ons aan tafel zitten. Vele onderwerpen passeerden de revue, met als gevolg dat het ongeveer 1 uur en een volle batterij van een telefoon geduurd heeft voordat de pizza op was. Nadat de nodige foto's waren gemaakt en er meermaals "pap, kunnen we gaan, mijn telefoon is leeg" over tafel was gegaan, was het tijd om naar huis te gaan. 

De zondag was weer een lazy-Sunday, behalve dat het heerlijk weer was (en de rivier weer bevroren is), niet veel aan op te merken. De temperaturen beginnen echt te stijgen en met een temperatuur van maar liefst 8 graden in het vooruitzicht zijn wij erg blij. Na weken van temperaturen rond de -10, valt 3 graden met zon voortaan onder het zomer-jassen-weer. Misschien moet die korte broek dan toch maar meegebracht worden, wanneer de kledingkast-wissel plaatsvindt begin april...

De week zit er weer op en de vitamine D wordt eindelijk op natuurlijke wijze weer een beetje aangevuld. De komende week staat er weer van alles te gebeuren, nieuwsgierig? Tot volgende week!

Groetjes uit het zonnige zui... uh noorden,

Charlotte & Jörg