Het aftellen is begonnen

Zo daar zijn we, na weer een tijdje niks van ons gehoord te hebben. Het einde nadert en dat betekent drukke dagen. Ongelooflijk, wat gaat de tijd hier snel! 

Na al onze tripjes, hadden we nog één feest-weekend in het vooruitzicht vóór onze drukke maand mei zou starten. We hadden voor de laatste keer bezoek van uit Nederland (Sophie, een vriendin van Charlotte) en Vappu moest gevierd worden, deze belangrijkste Scandinavische feestdag (zeg maar gerust dagen) kon natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. 

Maar eerst stond er vrijdag nog een 'rondleiding' door de CAVE op het programma. Iedereen was erg onder de indruk. En na een dikke 2 uur 'gespeeld' te hebben in de CAVE was het tijd voor weekend. Hoe kun je dat weekend beter beginnen dan met cake bij de white tree. By far ons meest favoriete plekje om gezellig een kop thee of koffie te drinken met een (te) groot stuk taart. 's Avonds werd Vappu goed ingeluid, in wat we hier noemen 'the cheap bar' aangezien het bier hier aanzienlijk goedkoper is dan op andere plaatsen in het dorp. 

Zaterdag werd er eerst uitgeslapen en daarna werd er stevig geluncht in de vorm van sushi (een andere plek waar we ook graag komen, we love food!). 's Middags werd er geshopt door de dames (en de heren maar wachten...). En daarna was het voor Sophie en Charlotte alweer tijd voor een echte Nederlandse aangelegenheid, pannenkoeken-party. Na deze stevige maaltijd waren we klaar en precies op tijd voor het feestje bij de bovenburen. 

De zondag werd weer rustig begonnen en na een wandeling, waarbij we genoten van de sneeuw?! (eind april) Kwamen we 'toevallig' uit bij de White tree (hè, wat vervelend...). 's Avonds, dé avond van Vappu werd er z'n best gepoold en gedanst. 

Uitslapen op labour day was er niet bij. Na 4 enorm gezellige dagen, moest Sophie weer naar huis. Nadat ik terug was van het treinstation en Sophie had uitgezwaaid, toch nog maar even m'n bed ingekropen. 1 mei is de eigenlijke dag van Vappu, maar deze maandag werd door iedereen gebruikt om een beetje bij te komen van de afgelopen dagen/nachten. 's Middags moesten er boodschappen gedaan worden en met heerlijk weer (10 graden en zon) doe je toch geen jas aan... En wat vergeet je dan mee te nemen; de sleutels. Waar iedereen hier de deur altijd van het slot heeft, kom op het is Finland, hier kan het... Hebben wij dat dus niet... Dat werd dus bellen. Een half uur later en 40€ armer stonden we dan toch weer binnen in ons appartement. 

Begin mei en dat betekent de laatste maand van onze stage. De eerste week bestond vooral uit het afscheid nemen van de mensen waar we al die tijd zulke leuke dingen mee ondernomen hebben. Donderdag werd er vroeg opgestaan om uit te zwaaien en daarna weer aan het werk, want de deadline nadert. 

Vrijdag was het heerlijk weer, 18 graden. We wisten zelfs niet dat dat kon hier, na al die sneeuw... Een tweede fotografie sessie stond op de planning, voor het fotograferen van onze werf. Zelfs met drone, "We're making science" werd er zelfs gezegd door Tapio, onze mentor. Waar we 3,5 maand geleden stonden te verkleumen van de kou (zelfs met handschoenen) met -21 graden konden de foto's nu gemaakt worden bij bijna 40 graden warmere temperaturen. Het weekend werd goed begonnen op het terras in de zon met een kopje thee én jawel; cake natuurlijk. Voor de mensen die denken dat we wel 3 kilo zwaarder terug zullen komen; we sporten hier ook regelmatig dus dat compenseert weer een beetje. En zoals Sophie's moeder zegt "Het telt gelukkig niet als handbagage". Ook weer waar natuurlijk. 's Avonds ging Charlotte naar het meer om daar de zonsondergang te zien. Wat was het mooi en vooral ook heel stil! 

Zaterdag werd er voor het eerst in het weekend gewerkt. Dit was ook de eerste keer dat we de bibliotheek van binnen zagen. Wat een mooi gebouw, zowel van binnen als van buiten. Ook een erg fijne plek om te werken. 's Middags werd er van de zon genoten, op een handdoek in het gras (dat nu zelfs al een beetje groen begint te zien :)). Dit natuurlijk wel echt op z'n Fins met 8 graden, een fris windje en een jas aan. 

Zondags werd er nog eens naar de bib gegaan, met een efficiëntie die hoort bij een zondag. 's Middags werd er geluncht in de White tree (ja, daar is hij weer, het gezelligste plekje van Seinäjoki). 's Avonds werd er nog een poging gedaan om te gaan zwemmen, die cake moest er immers weer af gesport worden. Maar we stonden voor de gesloten deur. Helaas, morgen beter.

De week bestond voornamelijk uit werken en sporten. Het aftellen is nu echt begonnen. Het eindresultaat komt in zicht. De computers krijgen het erg warm, het hotel voor de laatste dagen in Helsinki is geboekt en er wordt zelfs al strategisch gedacht bij de inkopen in de supermarkt.

Wat is Finland zonder sport? We vonden dat we hier niet konden vertrekken voor we dé trots van Seinäjoki van binnen hadden gezien, het nieuwe voetbalstadion. We hadden hem natuurlijk al van binnen gezien in virtual reality, maar vrijdagavond was het zo ver dat we hem ook in het echt konden zien. Seinäjoki tegen Jyväskylä. Enigszins verkleumd (ja lente is hier nog steeds niet vanzelfsprekend) liepen we na 2 uur in een stevig tempo naar huis om ons op te warmen aan een kop thee. Het stadion zat nog niet halfvol, maar de sfeer was goed en belangrijk; Seinäjoki had gewonnen.

Zaterdag moest er zelf in actie gekomen worden. Charlotte had hockeymatch in Helsinki. Na een ferme overwinning in de eerste match; 7-2. Werd de tweede match helaas verloren met 3-1. Maar "meedoen aan een nationale hockeycompetitie" kan toch al weer afgevinkt worden van de bucketlist. Hoewel het lastig was om de ogen open te houden werd er 's avonds gekeken naar het Eurovisie songfestival. Met als gevolg dat we allemaal verslaafd zijn aan het vrolijke saxofoon-liedje van Moldavië. Zelfs na 20 keer per dag (zo niet meer) gaat het nog niet vervelen.

Zondag werd er uitgeslapen, gesport en onze favoriete bezigheid. Thee drinken bij de white tree, what else... Nog even een relax momentje voor de drukke week zou starten.

En vandaag is onze laatste volledige week van start gegaan. Het zit er echt weer bijna op. Wat is de tijd voorbij gevlogen! Er zal nog 10 dagen keihard gewerkt moeten worden om het gewenste resultaat te bereiken voor onze stage. Maar deze dagen zullen ook gebruikt worden om nog even te genieten van alle dingen die we na deze tijd toch wel eens zouden kunnen gaan missen. Dit zal dan ook onze laatste blog zijn die vanuit Finland geschreven wordt. Een laatste update zal geplaatst worden 'thuis' vanaf de bank (die we toch wel een beetje missen) voor de tv, om ons avontuur helemaal compleet te maken.

Groetjes uit het Finland waar het niet meer donker wordt 's avonds

Charlotte & Jörg