Het mysterie van de rivier

De nieuwe week was nauwelijks begonnen of we werden al geconfronteerd met de wondere wereld der Finse natuur. Net ontwaakt, met kleine oogjes over de rivier naar het schoolgebouw kijken en denken aan de week die komen gaat. Maar wacht even, tot dus ver leek die rivier doordeweeks te stromen en in het weekend ‘uit’ te staan. Nu stroomde die ineens naar de andere kant of zo leek het toch. Ettelijke uren later weer naar het appartement en toen leek ie nog steeds de foute richting op te stromen. We stonden er bij en keken er naar, als een koe naar een voorbijrijdende trein. We komen later nog even terug op dit mysterie.

De rest van de week bracht weinig spectaculairs. Overdag werd er gewerkt en we mogen best stellen dat we stilaan echt onder stoom komen. ’s Middags konden we na een weekje ‘skivakantie’ terug gebruik maken van de lunch op school om het energieniveau op peil te houden. ’s Avonds was het dan weer tijd voor de huishoudelijke taken en de sportieve voornemens.

Wat die sportieve voornemens betreft, merk je in zo’n fitnesszaal toch ook duidelijke culturele verschillen. Je hebt er de typische Finnen die binnenkomen, je op een goede dag even knikkend groeten en aan hun quality time beginnen. Aziaten lijken zich dan weer iets meer op hun gemak te voelen in zo’n fitnesszaal. Met de nodige dansmoves fladderen zij van het ene naar het andere toestel. Het ene moment lijkt het alsof ze al hun spieren gewoon aan het losmaken zijn, dan weer lijkt het echt wel wat weg te hebben van dansen. Een Fransman met Italiaanse naam die ook Portugees en Spaans sprak, vertelde ons dat zoiets normaal was. Met die achtergrond zien we ook niet meteen een reden om aan zijn kennis over multicultureel gedrag te twijfelen. Het zorgt in ieder geval voor een beetje animo tussen al dat hijgende en puffende volk.

Na de drukke werkweek kwam het weekend er alweer aan. Met alle tripjes die we in het vooruitzicht hebben, kozen we voor een rustige versie. Zaterdagmiddag trokken we wel naar de plaatselijke ijshockeyhal waar een wedstrijd zou plaatsvinden. Al vrij snel zagen we dat het een jeugdwedstrijd was, maar we bleven toch lekker kijken ondanks het feit dat het er binnen kouder was dan buiten. Ja, de temperaturen komen hier eindelijk boven 0 en als het zo verder gaat, zal het hier tegen het einde van volgende week grotendeels sneeuwvrij zijn. Update betreffende de valpartijen: nog steeds 2-1 voor degene met het laagste zwaartepunt.

Op de ijshockeywedstrijd werden we opnieuw aangesproken door een atypische Fin. Leuke babbel gehad en heel wat bijgeleerd over ijshockey en het leven in Finland. Gepaard met de Finse woordenschat die je tijdens zo’n stage toch automatisch opneemt, zou je kunnen stellen dat we ons flink beginnen integreren. Ook de plaatselijke geneugtes werden ons donderdag voorgesteld. Na een presentatie over de grootste Finse steden was het tijd om kennis te maken met wat de typische, Finse eetcultuur te bieden heeft. Verder dan erwtensoep die heel wat ingrediënten leek te missen en een rijstgebak waar ze geplet eiwit en boter op smeren kwamen we helaas niet. Binnen enkele weken is het allicht aan ons om België en Nederland voor te stellen. De potten pindakaas staan alvast klaar, nu nog op zoek naar een friteuse voor die Belgische frietjes.

Op de weg naar huis, langs de rivier, dachten we ineens terug aan het mysterie van maandagochtend. Wie is er nu geschikter dan een ‘local’ om ons daarover meer te vertellen. Even alle moed bij elkaar rapen en maar snel even die gekke vraag stellen aan 1 van onze tutors. Helaas werden we teleurgesteld. Water lijkt in Finland ook tamelijk veel last te hebben van de zwaartekracht en bij de waterval verderop stroomt het water dus naar beneden en niet naar boven. Voor de zekerheid vroeg de tutor het nog even na in huiselijke sfeer. Nu zijn er dus plotsklaps meerdere Finnen die ons gekke Belgen vinden.

Zondag wederom een relaxte dag, hoewel Charlotte voor de eerste keer naar de hockeytraining ging. Geen last van de voetjes en helemaal ‘zen’ voor de volgende werkweek. De geplande tripjes naar Lapland, Sint-Petersburg en Tallinn helpen natuurlijk ook wel een beetje om de motivatie op peil te houden.

Groetjes eerwaarde landgenoten!

Jörg en Charlotte